Грамадзянка Гапон Т.М. неаднаразова звярталася ў Канстытуцыйны Суд з канстытуцыйнымі скаргамі аб праверцы канстытуцыйнасці артыкулаў 391, 402, 404 Грамадзянскага кодэкса Рэспублікі Беларусь і артыкулаў 190–193, 280, 297 Гаспадарчага працэсуальнага кодэкса Рэспублікі Беларусь, ставіла і іншыя пытанні, не звязаныя з праверкай канстытуцыйнасці законаў, у прыватнасці прасіла растлумачыць прымяненне артыкулаў 391 і 404 Грамадзянскага кодэкса да адносін бакоў па змешаным дагаворы.

Канстытуцыйны Суд у прынятым вызначэнні ўказаў, што прыведзеныя ў скарзе Т.М.Гапон доказы сведчаць, што, фармальна абскарджваючы канстытуцыйнасць норм Грамадзянскага і Гаспадарчага працэсуальнага кодэксаў, заяўніца фактычна выказвае нязгоду з прынятымі па яе эканамічнай справе судовымі пастановамі, якімі адхілены яе сцвярджэнні аб здзяйсненні аспрэчваемых ёй здзелак куплі-продажу долі ў статутным фондзе грамадства пад уплывам падману, прапаноўваючы Канстытуцыйнаму Суду даць ацэнку па сутнасці названых акалічнасцей.

У адпаведнасці з пунктам 2 артыкула 161 Закона «Аб канстытуцыйным судаводстве» Канстытуцыйны Суд пры праверцы закона, прымененага ў канкрэтнай справе, не ўваходзіць у абмеркаванне фактычных акалічнасцей канкрэтнай справы і не дае ацэнку судовай пастановы па сутнасці справы.

Канстытуцыйны Суд адмовіў ва ўзбуджэнні справы па канстытуцыйнай скарзе, паколькі вырашэнне пастаўленых заяўніцай у скарзе пытанняў непадведамна Канстытуцыйнаму Суду Рэспублікі Беларусь.